Jordanie: een (goede) indruk

Hoe goed leer je een land kennen in 9 weken? Moeilijk om iets te zeggen dat algemeen geldt. Die beperking hebben we allemaal, tenzij je er jaren woont en de taal spreekt en vooral met mensen in het land contact onderhouden hebt. Hierbij een indruk, die hopelijk uitnodigt om er ook eens te gaan kijken.

West-Amman

We woonden in West-Amman, waarschijnlijk het meest welvarende stadsdeel van het hele land. Toch heeft het ook alle kenmerken van een Arabische stad, ondanks relatieve ordelijkheid een beetje rommelig. Veel kleine supermarkten en ook veel apotheken. Heel veel plekken waar je eten kunt kopen: falafel, pizza, oosterse zoetigheden, shoarma, etc. Er zijn weinig begaanbare trottoirs, dus je loopt vooral op straat. Veel stof. Vriendelijke mensen, die weinig Engels spreken maar op allerlei manieren behulpzaam zijn. Onze buurman, de huisbaas, was daarbij wel heel speciaal. Binnen 24 uur na aankomst hadden we al een appartement en met de Euro's die we mee hadden konden we de hele periode precies betalen. Een ideale plek met een tuin, waar we dagelijks onder de druiven en vijgen konden zitten. Er was direct een band en vertrouwen.

Abu Feisal

Op een dag nam onze huisbaas ons mee. We begonnen om 7 uur met een ontbijt in een restaurant met bonen, humus, eieren, thee en daarna gingen we naar een kruisvaardersfort zo'n 90 km zuidelijk. Vervolgens naar zijn vriend Abu Feisal, een bedoeïen in een tent midden in de woestijn. We hadden al langer gebeden om een opening om ook het beste wat we hebben te delen. En onverwacht kwam de mogelijkheid. Met een bepaalde therapie helpt Abu Feisal mensen die last hebben van allerlei kwalen en onder invloed van duistere machten zijn. Voordat ik er eigenlijk erg in had, was het er al uit. Ik zei: ik ken Iemand die machtiger is dan dat. Toen was de belangstelling gewekt: o ja, wie dan? En zo kon ik het goede nieuws ongedwongen uitleggen zoals ik het in het Arabisch de weken ervoor had geleerd: te beginnen bij Adam & Eva, Noach, Abraham, David om bij onze Heer uit te komen. En de buurman zat erbij. Natuurlijk kregen we ook Abu Feisal's kant te horen. Hij zei: "ik kan je geen moslim maken, maar je kunt wel onderzoeken wat de waarheid is." En datzelfde heb ik hem ook aangeraden en met vriendschap vertrokken we weer.

Weemoed

Helaas moesten we door familieomstandigheden onverwacht eerder vertrekken. Gedeeltelijk werd de huur zelfs terugbetaald omdat we niet de volledige tijd uitzaten. Toen we zo plotseling afscheid namen van de buurman en de anderen die we leerden kennen was er weemoed. De band was in korte tijd sterk en die indruk namen we mee naar huis!

Deze blog is geschreven door Daniël. Hij was samen met zijn vrouw Elsa een paar maanden in Amman voor taalstudie Arabisch ter voorbereiding op een eventuele uitzending naar Irak.