Bericht van het veld

Op zaterdagmorgen werd Israël opgeschrikt door een enorme hoeveelheid raketten, die vanuit Gaza werden afgevuurd. Dit keer niet alleen op het kustgebied en de omgeving van de Gazastrook, maar ook Beer Sheva, heel Centraal Israël en Jeruzalem werden opgeschrikt door alarm na alarm. Hoewel volkomen onverwacht, werd er snel en adequaat gereageerd. Mensen zochten na de eerste verbazing snel de schuilkelders op en in de loop van de ochtend werd er ook een helpende hand uitgestoken naar hen die hulp nodig hadden. Dit, en het snel melden bij legereenheden verliep al gauw ‘volgens het boekje’. De echte schokgolf kwam pas later op gang toen duidelijk werd, dat de raketten dekking waren geweest voor een infiltratie van Hamasstrijders en meer nog voor datgene wat zij aangericht hebben. Elke dag komen er nieuwe gruwelijkheden aan het licht. De afschuw, de angst, de wanhoop en het intense verdriet echoën luid na in de hele samenleving. Afgrijselijke beelden die (veelvuldig) uitgezonden zijn in nieuwsprogramma’s en publicaties op sociale mediakanalen en die jullie in Nederland ook wel gezien zullen hebben.

Hoe gaat het nu met de uitgezonden Nemmers?

Zijn zij wel veilig? Kunnen ze wel blijven? Dat zijn vragen die opkwamen, toen stukje bij beetje meer duidelijk werd van de ernst van de situatie, en het feit dat er een OORLOG ontketend was. Vragen die ons op het veld en ook de collega’s op kantoor veelvuldig gesteld worden en waar we nu, na verloop van een aantal dagen voorzichtig antwoord op kunnen gaan geven.

Ja, alle Nemmers ervaren dat zij veilig zijn.

Allereerst omdat we vasthouden aan de waarheid van Gods woord, o.a. in Psalm 46, “God is voor ons een veilige schuilplaats, een betrouwbare hulp in de nood.” Het is aan te raden de hele psalm te lezen, of beter nog te bidden of te proclameren. Daarnaast hebben we houvast aan de aanwijzingen van het Homefront Command, een app op de telefoon die alarmeert wanneer er dreiging is in de regio waar je je bevindt. Verder is er een website waar veiligheidsinstructies en adviezen worden doorgegeven. Gisteren werd bijvoorbeeld aangeraden om voldoende water en eten, zo nodig medicijnen en een lamp op batterijen in huis te halen.

Onderling houden we contact via een NEM appgroep waarmee mededelingen, teksten, gebedsonderwerpen, adviezen en bemoedigingen worden gecommuniceerd.

Blijven of vertrekken?

Wat is gevaarlijk en wanneer loop je risico? Dit is een vraag die niet eenduidig te beantwoorden is, omdat deze ook met ervaring te maken heeft. Daarom heeft de Nem in de richtlijnen voor uitzending, de regel opgenomen dat korte termijn Baanbrekers terugkeren naar Nederland in geval van oorlog of andere situaties die door de Nederlandse overheid aangegeven worden als risicovol. Op dit moment zijn Bjorn, Joanne en Mark en Aishah met hun dochtertjes Abigail en Hannah, als Baanbrekers bij Shevet Achiem in Asdod. Met pijn in het hart laten zij de taak waarvoor ze zich geroepen voelen los en zullen zodra dit mogelijk is naar Nederland reizen. Dit is geen gemakkelijk besluit geweest. Berdieke rond haar

uitzendingsjaar eind oktober af en hoopt dan te reizen. Voor degenen die al 25 (Chana) of 33 jaar (Corrie) en alle anderen die hier nog langer wonen, is het ondenkbaar om het land dat zij als hun thuis ervaren te verlaten.

De samenleving draait door het massale oproepen van reservisten op halve kracht. Scholen zijn dicht, ziekenhuizen draaien op top capaciteit met te weinig menskracht, alleen supermarkten en apotheken zijn geopend, busdiensten rijden minder frequent. Eigenlijk worden al deze diensten voor een groot deel draaiend gehouden door de Arabische Israëliërs. Er zijn geen vaders meer in de gezinnen, tantes en ooms, zoons en dochters, vrienden, buren zijn opgeroepen. Er ligt een deken van spanning en zorg over het land. Het raakt nu des te meer als je vrouwen in de bus naar het werk of bij een halte ziet zitten met hun gebedenboekjes.

Veel mensen uit onze achterban hebben laten weten dat zij voor Israël, de ontstane situatie en voor ons als veldwerkers bidden, we ervaren dat als een enorme bemoediging en zegen.

Zullen we samen in ons gebed denken aan:

• Alle Joden en Arabieren die lijden onder deze uitbarsting van geweld
• Bescherming voor de (dikwijls jonge) soldaten die enorme risico’s lopen
• De moeders die alleen voor hun gezin staan, onzeker of en hoe hun geliefde uit

de strijd komt

• De angst waaronder velen, niet in de laatste plaats kinderen, gebukt gaan zolang

het gewapend conflict doorgaat

• Allen die wanhopig zijn van verdriet of ongerustheid, getraumatiseerd door wat

zij hebben meegemaakt of gezien

• Dank ook voor de veerkracht die we zien en de moed om het land en het volk te

verdedigen wat hen is toevertrouwd

• Vertrouwen voor Joanne, Bjorn, Mark en Aishah dat God ook door deze

teleurstelling heen hun weg verder leidt

• Beteugeling van satanische machten, dat Gods gerechtigheid mag triomferen
• Laten we in alles blijven belijden dat onze hulp is in de Naam van de Heer, Die

hemel en aarde gemaakt heeft!

• De Heer zegene Israël en de omliggende landen met vrede…

Shalom,

Ron en Nelleke van Ketel

Veldleiding in Jeruzalem