Een wandeling van verleden, heden en toekomst…..
Het is een rustige zondagmiddag en de zon komt weer tevoorschijn na een paar verkwikkende regenbuitjes. Regen wordt in dit land als zegen ontvangen. De vroege regen in de wintertijd brengt veel groens tevoorschijn in de bergen en dalen rondom Jeruzalem. We kuieren door het Hinnomdal, dat tegenwoordig ook groeit en bloeit. Er zijn ezels, schapen en een heuse kameel waar de kinderen op kunnen rondrijden. Een vredige sfeer van belofte is er op het veld waar de jonge groente uit de grond tevoorschijn komt. De waterval die naar beneden klettert lijkt alles schoon te wassen wat hier ooit aan groot verdriet heeft plaats gevonden. Wat een leed moet dat zijn geweest toen kleine kinderen werden geofferd om de afgod Moloch tevreden te stellen. Wie kwam er voor hen op? We lopen peinzend over de hangbrug die verbinding maakt tussen Arabische wijk en Mount Zion.
We klimmen omhoog en stuiten op de begraafplaats waarvan we weten dat Oskar Schindler daar ligt begraven. Mijn gedachten gaan opnieuw terug naar het verleden. Met gevaar voor eigen leven redde hij Joodse mannen, vrouwen en kinderen tijdens de 2e wereldoorlog. Het valt ons op dat dit het enige graf is waar veel stenen op zijn gelegd. Dat zegt veel! Naar Joods gebruik wordt erbij een bezoek aan een graf een witte steen achter gelaten. Uit respect en dat je verder wilt bouwen op de goede daden die zijn gedaan.
Het is een middag om stil van te worden in deze tijd, waar 80 kilometer verderop kinderen in nood zijn. Waar kinderen van zowel Joods als Palestijnse afkomst de dood in de ogen zien. Kleine kinderen, ze zijn het kind van de rekening, nu zoveel haat wordt gezaaid in hun harten. Ze zien dingen die niet gezien zouden mogen worden. Hoe moeten ze de waarheid leren kennen dat God een ieder heeft geschapen uit Zijn liefde?
Mogen we de God van Israël aanroepen. Dat de zonen en dochters van Abraham mogen leven! Zullen spelen op de pleinen en in de straten. Samen verstoppertje spelen en elkaar vinden onder de bloesem van de bomen.
Op een bankje zit een jonge moeder. Haar kleine meisje trekt mijn aandacht. Haar naam is Eden….er spreekt verlangen uit haar naam. Een toekomst van heelheid in relaties. Ik zegen hen in Jezus naam met Zijn vrede. En bid met verwachting dat Gods SHALOM zal komen.
Geschreven door Emmy Boor voor april magazine van Family7. Samen met haar man Wouter zijn zij uitgezonden als veldleiding voor de Near East Ministry.
