Hallo iedereen die dit leest, ik ben Bjorn en ben sinds 1,5 maand als Baanbreker uitgezonden naar Shevet Achim in Ashdod, Israël, waar ik in totaal 2,5 maand zal blijven.
Na een voorspoedige oversteek over de Jordaan ben ik op 16 juni aangekomen in Jeruzalem. Inmiddels heb ik alweer twee weken gewerkt bij Hineni, een humanitair restaurant in Jeruzalem...
Een regelrechte ramp, dat is de huidige economische toestand in Egypte.
In Nederland wordt geklaagd dat de prijzen voor levensonderhoud de pan uit rijzen, terwijl hier nog van alles mogelijk is met subsidies, tegemoetkomingen, compensatieregelingen,...
Drie maanden woon en werk ik inmiddels in dit prachtige land. Mijn werkplek is ADI Negev, een gemeenschap voor mensen met een beperking. Ik werk op de verblijfsafdeling voor volwassenen met ernstige beperkingen en kinderen met aangeboren afwijkingen. Soms een zware afdeling om te werken, maar ook een afdeling waar je veel liefde kunt geven en onverwachte situaties een glimlach tevoorschijn kunnen lokken, zoals bij het volgende verhaal.
Opgewonden en tegelijkertijd bang klonk de stem van Katja door de telefoon. Ze struikelde bijna over haar woorden terwijl ze het uitriep: "Mijn moeder is uit Energodar gekomen en het is een groot wonder. Ze is op weg naar Israel!" Inderdaad, Energodar is een stad in Oekraïne met een grote nucleaire centrale in de nabije omgeving en het was maandenlang onmogelijk om eruit te komen.
Zeven uur: de gele schoolbus rijdt weg, op weg naar school. Jordaanse collega’s voor mij hoor ik Arabisch spreken. Zij geven Arabische les aan studenten. Achter mij hoor ik Koreaans spreken door Koreaanse studenten. Verder hoor ik Engels en zelf spreek ik Engels met mijn Zuid-Afrikaanse collega. Op de school hoor je nog meer talen: Nederlands, Duits, Russisch, Spaans, Portugees, etc.